Na een lange strijd is vrijdag 14 februari Marcel Scholtes overleden. Hij was sinds de oprichting bestuurslid van de Vechtsportautoriteit. Hij gold als de vader van het auditteam, dat hij met veel toewijding mede samenstelde en begeleidde. Naast zijn betrokkenheid en deskundigheid zal vooral zijn warmte worden gemist.
Marcels professionele leven stond in het teken van bestrijding van zware criminaliteit. Vijfentwintig jaar lang werkte hij bij de politie, onder meer als rechercheur. Later deelde hij zijn deskundigheid en ervaring aan nieuwe lichtingen speurders op de Politieacademie. In de laatste fase van zijn loopbaan legde hij zich toe op strategisch onderzoek.
In 2017 raakte hij betrokken bij de werkgroep die de voorloper bleek van de Vechtsportautoriteit. Zijn voorliefde voor vechtsport – zelf deed hij recreatief aan kickboksen en aikido – bracht hem ertoe lid te worden van het bestuur van de VA. Sindsdien stak hij onbezoldigd talloze dagen in dit werk. VA-voorzitter Herbert Dekkers: “Marcel was breed in alle betekenissen van het woord. Zeker in de manier waarop hij zich positioneerde als er onrecht in zicht was. Maar ook breed in interesse en aandacht. Last but not least breed in zijn interesse voor culinaire hoogstandjes. We missen deze moedige, intelligente observator nu al.”
Als bestuurslid bepaalde Marcel mede het beleid, maar het liefst hield hij zich ook bezig met de uitvoering. Zijn aard was zeer sociaal en hij ging dan ook vaak met ‘zijn mensen’ van het auditteam naar evenementen en sportscholen. Dit zorgde ervoor dat hij ook in de sector een bekend gezicht van de VA werd.
Marcel Scholtes (links) met collega-bestuurder Alexander Scholtes en kickboksofficial Joop Ubeda tijdens een audit
Het auditteam werd grotendeels door hem gevormd en enthousiast door hem begeleid, waardoor hij al snel werd beschouwd als de vader van deze club. Auditor Ben Ketelaar: “Ik kende Marcel al jaren vanuit ons werk. Nadat we een keer professioneel contact hadden gehad, haalde Marcel mij met een bevlogen verhaal over om ook auditor te worden. Ik heb veel van hem opgestoken. Hij wist waar hij het over had, maar was vooral ook een aimabel mens. Je merkte dat iedereen hem graag zag.”
Ruim twee jaar geleden werd bij Marcel een hersentumor geconstateerd. Er brak een tijd aan van langdurige behandelingen, en een strijd die veel van hem eiste. Toch bleef hij altijd betrokken bij de VA. Zolang als hij kon haakte hij aan bij bijeenkomsten. Mede dankzij de onvoorwaardelijke steun en toewijding van zijn partner Miriam wist hij het gevecht tot deze week vol te houden. Vrijdag is hij rustig in zijn slaap van ons heengegaan.
De betekenis van Marcel voor de Nederlandse Vechtsportautoriteit was enorm. Zijn toewijding en deskundigheid zullen zeer worden gemist. Maar bovenal zullen we met weemoed terugdenken aan de hartelijkheid en warmte waarmee hij de wereld verrijkte.
